Ekstrakcja zęba stałego jest skomplikowanym i bardzo inwazyjnym zabiegiem, dlatego może wiązać się z nieprzyjemnymi powikłaniami takimi jak suchy zębodół. Choć zdarza się to niezwykle rzadko, bo zaledwie w kilku procentach przypadków, warto mieć świadomość ryzyka rozwoju takiego bolesnego stanu chorobowego oraz możliwości jego leczenia.
Ekstrakcja zęba stałego jest skomplikowanym i bardzo inwazyjnym zabiegiem, dlatego może wiązać się z nieprzyjemnymi powikłaniami takimi jak suchy zębodół. Choć zdarza się to niezwykle rzadko, bo zaledwie w kilku procentach przypadków, warto mieć świadomość ryzyka rozwoju takiego bolesnego stanu chorobowego oraz możliwości jego leczenia.
Czym jest suchy zębodół?
Suchy zębodół, nazywany czasem pusty zębodołem lub suchodołem, to stan zapalny powstały na skutek upośledzenia procesu tworzenia się skrzepu krwi w miejscu ekstrakcji zęba. Skrzep jest swego rodzaju biologicznym opatrunkiem na ranę, stanowiącym naturalną barierę pomiędzy uszkodzonymi tkankami a środowiskiem jamy ustnej, dlatego odgrywa kluczową rolę w ich regeneracji. Jego brak utrudnia prawidłowe gojenie się rany, grozi zakażeniem i wywołuje szereg uciążliwych dolegliwości, przede wszystkim silny, promieniujący niekiedy do ucha lub skroni ból, halitozę, czyli przykry zapach z ust, specyficzny posmak w zębodole oraz zaburzenia smaku, którym mogą dodatkowo towarzyszyć: szczękościsk, stan podgorączkowy i powiększenie węzłów chłonnych. Objawy te pojawiają się zazwyczaj około 3 doby po ekstrakcji zęba, najczęściej po usunięciu dolnej ósemki. Ryzyko ich wystąpienia zwiększają takie czynniki jak rozwijające się w obrębie jamy ustnej infekcje, choroby immunologiczne, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, cukrzyca i przyjmowanie doustnej antykoncepcji. Sprzyja im także palenie papierosów oraz niewłaściwa higiena jamy ustnej.
Jak zapobiegać wystąpieniu suchodołu?
Nie na wszystkie czynniki ryzyka związane z wystąpieniem suchodołu mamy wpływ. Niektóre, na przykład choroby, są od nas całkowicie niezależne, ale inne, takie jak nikotyna, możemy, przynajmniej na czas rekonwalescencji, wyeliminować i w ten sposób zwiększyć szansę uniknięcia nieprzyjemnych dolegliwości. Pacjenci, których czeka ekstrakcja zęba, zwłaszcza pacjentki po 40. roku życia, ponieważ to ich najczęściej dotyka suchy zębodół, muszą też pamiętać, by ściśle stosować się do przed- i pozabiegowych zaleceń lekarskich. Przed zabiegiem lekarz zawsze każe dokładnie wyszczotkować i wynitkować zęby, a także – o ile to możliwe – odstawić leki hamujące krzepnięcie krwi. Po zabiegu natomiast trzeba nie tylko wstrzymać się od przyjmowania leków przeciwzakrzepowych i bardzo starannie dbać o higienę jamy ustnej, ale też pilnować właściwej diety. Przez około dwie godziny po zabiegu nie powinno się nić jeść, a przez kolejnych kilka dni dopuszczalne jest przyjmowanie wyłącznie płynnych, niewymagających gryzienia i niezbyt gorących pokarmów. Należy też unikać alkoholu, kawy oraz napojów gazowanych. Niewskazane jest ponadto picie przez słomkę – ssanie wytwarza bowiem w jamie ustnej podciśnienie, które może doprowadzić do oderwania skrzepu. Przestrzeganie powyższych zaleceń stworzy najlepsze warunki do gojenia się rany poekstrakcyjnej i z dużym prawdopodobieństwem pozwoli nam uniknąć rozwinięcia się stanu zapalnego.
Jak wygląda leczenie suchego zębodołu?
Jeśli profilaktyka zawiodła, pozostaje leczenie. Na szczęście nie jest ono długie i żmudne – zwykle w takich sytuacjach lekarz zaleca płukanki oraz leki przeciwbólowe. Codzienne płukanie zębodołu specjalnymi roztworami pozwala usunąć martwe tkanki i przyspieszyć formowanie się ziarniny, czyli nowych, zdrowych tkanek. Leki przeciwbólowe natomiast mają na celu eliminację bólu. Jeśli dostępny bez recepty paracetamol lub ibuprofen nie pomoże, lekarz przepisze mocniejsze środki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Taka terapia pozwala na całkowite wyleczenie suchodołu w ciągu 7 – 14 dni. Warto pamiętać, że suchy zębodół – choć stanowi powikłanie nieinfekcyjne i w związku z tym sam w sobie nie jest groźny dla zdrowia – może prowadzić do niebezpiecznych komplikacji takich jak ropień albo zapalenie kości, które są poważnym zagrożeniem dla życia. Nie warto więc ignorować tego problemu, licząc na to, że objawy z czasem same przejdą. Lepiej od razu zgłosić się do specjalisty i oszczędzić sobie niepotrzebnego cierpienia.
Most protetyczny (inaczej most dentystyczny lub mostek stomatologiczny) to prosty, szybki i stosunkowo niedrogi sposób na uzupełnienie braków w uzębieniu. Swoją nazwę zawdzięcza konstrukcji, która przypomina most budowlany, składa się bowiem z zawieszonego tuż nad wyrostkiem zębodołowym przęsła w postaci sztucznej korony osadzonej na sąsiednich zębach pełniących rolę filarów.
Zdrowy ząb składa się z dwóch podstawowych elementów: korzenia osadzonego w kości szczęki i korony widocznej nad dziąsłem. Oba te elementy mają ogromne znaczenie nie tylko dla jego funkcjonalności, ale też dla zdrowia pacjenta. Ząb, który z jakiegoś powodu stracił koronę i pozostawił po sobie jedynie korzeń w zębodole, może stanowić potencjalne źródło zakażeń dla całego organizmu, dlatego warto rozważyć resekcję, czyli usunięcie jego wierzchołka.
Właściwa higiena jamy ustnej i regularne wizyty w gabinecie stomatologicznym to najlepszy sposób na uchronienie się przed groźnymi chorobami zębów – nie zawsze jednak okazuje się wystarczający. Zdarza się, że u pacjentów, którzy starannie dbają o uzębienie i często odwiedzają dentystę, dochodzi do rozwoju nieodwracalnego uszkodzenia miazgi zęba.