Koferdam = ślinochron jest najdoskonalszą metodą zapewniającą suchość pola zabiegowego. Jest alternatywą dla dotychczas stosowanych środków jak np. wałeczki z ligniny.
Dysponujemy różnymi kolorami gum od koferdamu. Najchętniej jednak wybierane są te ciemne, aby leczony ząb był dobrze widoczny.
Dzięki jego zastosowaniu można wyizolować ząb, który w danym momencie leczymy.
W skład koferdamu wchodzą klamry, dzięki którym guma zostaje umocowana do zęba, ramka, dziurkacz oraz kleszcze do nakładania klamer.
Koferdam jest nierozerwalnie związany z leczeniem endodontycznym (kanałowym) ale w nowoczesnych klinikach znajduje zastosowanie zarówno w leczeniu zachowawczym, protetycznym jak również przy zabiegach profilaktycznych i zabiegach z zakresu stomatologii estetycznej.
Zapraszamy do DeClinic! Jakość i komfort Pacjenta są dla nas najważniejsze!
Koferdam jest najdoskonalszą metodą zapewniającą suchość pola zabiegowego
W skład koferdamu wchodzą klamry, dzięki którym guma zostaje umocowana do zęba, ramka, dziurkacz oraz kleszcze do nakładania klamer.
Koferdam jest nierozerwalnie związany z leczeniem endodontycznym (kanałowym) ale w nowoczesnych klinikach znajduje zastosowanie zarówno w leczeniu zachowawczym, protetycznym jak również przy zabiegach profilaktycznych i zabiegach z zakresu stomatologii estetycznej.
Zapraszamy do DeClinic! Jakość i komfort Pacjenta są dla nas najważniejsze!
Złamanie może mieć różny zasięg, od drobnego obejmującego tylko szkliwo do bardzo rozległego powodującego odsłonięcie miazgi zęba.
Urazy zębów dotyczą zarówno zębów mlecznych jak i stałych. Zęby mleczne najczęściej ulegają urazom pomiędzy 1 a 2 rokiem życia kiedy maluch zaczyna poznawać świat oraz między 4 a 6 r. ż. W przypadku uzębienia stałego przypada to pomiędzy 7 a 12 r. ż.
Przyczyny urazów są różne, zwykle jest to upadek, w wyniku którego uszkodzone zostają zęby przednie w obrębie szczęki. Niekiedy wypadkom towarzyszy uraz wyrostka zębodołowego oraz okolicznych tkanek miękkich (np. warga), co jest przyczyną obfitego krwawienia. Taka sytuacja jest dla dziecka stresująca, dlatego należy wiedzieć jak zareagować.
Zęby mleczne
W przypadku zębów mlecznych, jeśli złamanie obejmuje niewielki fragment korony, nieostry brzeg należy wygładzić oraz zastosować preparat fluoru. W przypadku kiedy złamanie dotyczy i szkliwa i zębiny (tkanka głębiej położona) można zastosować zabieg impregnacji lub odbudować utracony fragment materiałem kompozytowym. Wybór dokonywany jest indywidualnie w zależności od stopnia współpracy z dzieckiem. Należy pamiętać, że korony zębów mlecznych są drobne i trudno niekiedy w sposób idealny założyć takie wypełnienie. Kiedy w wyniku złamania odsłonięta zostaje miazga wybór metody leczenia zależy od wielu czynników. Po badaniu żywotności lekarz decyduje o biologicznej metodzie leczenia lub o leczeniu kanałowym. Jeśli dziecko jest w okresie wymiany uzębienia mlecznego na stałe, resorpcja korzenia mlecznego jest zaawansowana a ząb wykazuje ruchomość, należy go usunąć.
Zęby stałe
Złamanie korony zęba stałego jest najczęściej występującym urazem. Ze stomatologicznego punktu widzenia jeden z trudniejszych do zaopatrzenia. Wiemy bowiem, że utrzymanie wypełnienia w okolicy np. brzegu siecznego narzuca małemu pacjentowi pewną dyscyplinę. Czasami my dorośli zapominamy, aby podczas odgryzania twardych kęsów uważać na takie odbudowy a co dopiero dzieci. Jeśli uszkodzenie dotyczy tylko szkliwa, wygładzamy ostre brzegi i pokrywamy preparatem z fluorem. Dla poprawy estetyki można zastosować materiał kompozytowy. Jeśli w wyniku złamania doszło do odsłonięcia zębiny (złamanie ma zdecydowanie większy zasięg) ważne jest, aby taką "ranę" szybko zabezpieczyć w gabinecie stomatologicznym. Oprócz materiału kompozytowego którym odbudowujemy kształt zęba stosuje się odpowiednie podkłady.
W sytuacji obnażenia miazgi szybka interwencja ma szczególne znaczenie. Miazga – tkanka odpowiadająca za żywotność zęba, w młodym wieku jest mocno ukrwiona a co za tym idzie ma dobre właściwości regeneracyjne i odtwórcze. Gdy zostanie zaopatrzona szybko jest duża szansa że ząb dziecka zachowa żywotność. Jeśli uraz prowadzi do obumarcia miazgi konieczne jest leczenie kanałowe.
Niezależnie od tego z jakim złamaniem mamy do czynienia ważną kwestią są wizyty kontrolne w gabinecie i okresowe badania żywotności. Niekiedy zdarza się iż pomimo odpowiedniego zaopatrzenia ząb obumiera i wymagane jest leczenie endodontyczne (kanalowe).
W przypadku zębów mlecznych złamanie korzenia następuje rzadko, a jedyną sensowną formą leczenia jest po prostu usunięcie obu złamanych fragmentów. Odsetek złamanych korzeni jest większy w przypadku zębów stałych, szczególnie dotyczy on siekaczy przyśrodkowych w szczęce. Wyróżniamy złamania podłużne, skośne oraz poprzeczne. Dwie pierwsze grupy kończą się interwencją stomatologiczną w postaci usunięcia zęba, a następnie leczeniem ortodontycznym i protetycznym. Przy złamaniach poprzecznych rokowanie jest bardziej pomyślne. Po wnikliwym badaniu klinicznym i radiologicznym, ząb urazowy zostaje zszynowany (unieruchomiony) obustronnie. Szyna taka jest noszona od 8–12 tyg. W tym okresie ważne jest przestrzeganie prawidłowej higieny jamy ustnej, zalecana jest również dieta papkowata oraz częste wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym, podczas których szyna jest korygowana oraz sprawdzana jest żywotność zęba. Jeśli w wyniku urazu dojdzie do utraty żywotności należy przeprowadzić leczenie endodontyczne (kanałowe). Jest ono niezwykle trudne bowiem dotyczy dwóch oddzielnych fragmentów, dlatego gdy sytuacja na to pozwala leczenie przeprowadzamy do linii złamania, a drugi fragment zostaje usunięty.
Oprócz złamań dość liczną grupę urazów stanowią zwichnięcia zębów, głównie zwichnięcia całkowite, kiedy to ząb traci całkowicie kontakt z zębodołem.
W tej sytuacji bardzo ważny jest czas przebywania zęba poza jamą ustną, a formą leczenia jest reimplantacja. Zbadano, że jeśli zabieg reimplantacji odbył się w ciągu 30 minut po urazie to ryzyko powikłań jest niewielkie.
Zwichnięty ząb należy przetransportować, w mleku lub w specjalnej pożywce transportowej (do kupienia w aptece), wraz z dzieckiem do gabinetu. Ząb do reimplantacji musi być dokładnie obejrzany i oczyszczony. W przypadku kontaktu z ziemią musi być podana szczepionka przeciwtężcowa. Z zębodołu lekarz usuwa skrzep, sprawdza pozycję zęba w zębodole, a następnie unieruchamia na okres 1 – 2 tyg. Jeśli będzie wymagane leczenie endodontyczne należy je przeprowadzić po 2 tygodniach od zabiegu reimplantacji.
O urazach można pisać wiele, jest to złożone zagadnienie. Gdy znajdziemy się w takiej sytuacji zachowajmy "zimną krew", nie załamujmy rąk, tylko jak najszybciej udajmy się do stomatologa.
Często obawiamy się operacji. Świadomość, iż możemy się nie wybudzić po narkozie, powoduje przedłużanie decyzji lub całkowitą rezygnację z zabiegu.
Po wizycie kwalifikującej do operacji lekarz zaleca zaszczepić się przeciwko żółtaczce typu B. Ważnym elementem przygotowania do zabiegu jest normalizacja masy ciała. Otyłość utrudnia przeprowadzenie operacji oraz zwiększa ryzyko powikłań okołooperacyjnych. Do zabiegów konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych, USG oraz EKG. W przypadku infekcji dróg oddechowych lub innych zakażeń (katar, kaszel, gorączka, dreszcze, stosowanie antybiotyku) wskazane jest odroczenie zabiegu do czasu wyleczenia infekcji. Przeciwwskazaniem do operacji jest opryszczka, ropne zmiany na skórze, zakrzepowe zapalenie żył kończyn dolnych.
Jednym z ważniejszych i coraz częściej branym pod uwagę przeciwwskazań do dużych operacji jest stan zapalny zębów. Stąd konieczność sanacji jamy ustnej przez stomatologa, zanim przystąpimy do jakiegokolwiek zabiegu.
Sanacja jamy ustnej to doprowadzenie do wyleczenia wszystkich chorych zębów. Usunięcie z jamy ustnej potencjalnych ognisk zakażenia, czyli wyleczenie zębów z próchnicy, usunięcie wszystkich zębów, których wyleczyć się już nie da. Jest to po prostu generalny remont – mówi lek.dent. Irmina Materna.
Decyzja o operacji podejmowane wspólnie przez anestezjologa, chirurga i lekarza prowadzącego ma na celu m.in. optymalne przygotowanie chorego do operacji. Ocenia się stan ogólny pacjenta w kontekście jego chorób i planowanej operacji oraz określa ryzyko z nią związane. Coraz częściej anestezjolog i chirurg współpracują ze stomatologiem, prosząc o ocenę stanu jamy ustnej.
Sanacji jamy ustnej powinni poddać się w szczególności pacjenci oczekujący na operację, przeszczep czy kobiety planujące potomstwo. Warto więc oprócz wymaganych szczepień czy badań laboratoryjnych wybrać się do stomatologa i skontrolować stan jamy ustnej. Tym bardziej, że zabiegi stomatologiczne powinny być ukończone przynajmniej 10 dni przed planowaną operacją.
Wg statystyk około 85% pacjentów zgłaszających się ze skierowaniem do sanacji wymaga chirurgicznego leczenia dentystycznego, co wydłuża czas kwalifikacji do operacji.
Jest to niezwykle istotne, by przed każdym zabiegiem do którego potrzebne będzie znieczulenie ogólne, przeprowadzić sanację jamy ustnej. Jama ustna dorosłego człowieka to siedlisko bakterii z rodziny paciorkowców (streptococcus haemolyticus). Patogen ten wywołuje wiele infekcji jak: zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie septyczne stawów, wsierdzia, opłucnej, osierdzia, tkanki łącznej i ropni tkanki mózgowej.
Lekarz dentysta przygotowujący pacjenta np. do przeszczepu jest świadomy, że postępowanie z takim pacjentem jest znacznie trudniejsze, niż w rutynowym przypadku. Bardzo często pacjenci przed transplantacją mają wiele chorób powiązanych, które sprzyjają zaniedbaniom w jamie ustnej, np. przewlekłe choroby nerek powodują bolesne stany zapalne i suchość błony śluzowej jamy ustnej i języka, co wpływa na rozwój próchnicy oraz nieprzyjemny zapach z ust.
W przypadku wykrycia niektórych chorób w trakcie leczenia ortodontycznego wskazane jest usunięcie stałego aparatu, ze względu na obniżoną odporność organizmu.
Pacjenci są już przyzwyczajeni, że przed założeniem aparatu stałego konieczna jest pełna sanacja jamy ustnej, czyli wyleczenie wszystkich zębów, dokładne wypełnienie kanałów w zębach pozbawionych żywej miazgi, usunięcie zębów tego wymagających oraz wyleczenie ewentualnych stanów zapalnych dziąseł.
W przypadku wykrycia niektórych chorób (np. białaczki) w trakcie leczenia ortodontycznego wskazane jest usunięcie stałego aparatu, ze względu na obniżoną odporność organizmu. Jeżeli leczenie ortodontyczne musi być kontynuowane zalecany jest aparat ruchomy. Ponowne zastosowanie aparatu stałego zalecane jest dopiero 2 lata po wyleczeniu wykrytej choroby.
Sanacja jamy ustnej staje się normą przy operacjach kardiologicznych. Infekcje w jamie są bowiem bardzo groźne dla mięśnia sercowego. Do tego każdy zabieg wiąże się z obniżoną odpornością, więc ryzyko zakażenia jest bardzo wysokie.
Większość lekarzy zaleca u pacjentów przygotowywanych do przeszczepu serca, wykonanie najważniejszego zabiegu z punktu widzenia sanacji, czyli usunięcia wszystkich podejrzanych zębów oraz przeprowadzenia leczenia periodontologicznego.
Najczęstszym dylematem przy sanacji jamy ustnej jest postępowanie z zębami leczonymi endodontycznie (kanałowo). Szereg lekarzy (transplantologów, nefrologów) wymaga usunięcia wszystkich zębów leczonych endodontycznie. Natomiast stomatolodzy przeprowadzający sanację przeważnie decydują się na pozostawienie zębów z prawidłowo wypełnionymi kanałami przy użyciu mikroskopu.
Ostry stan zapalny dziąseł, zaawansowana próchnica, grzybicze zakażenia jamy ustnej, krwawiące dziąsła lub otwarte rany to lista najważniejszych przeciwwskazań stomatologicznych do wykonania operacji, chemioterapii czy planowanej ciąży.
Wizyta w gabinecie stomatologicznym pozwoli uniknąć niepożądanych sytuacji, a na pewno obniży ryzyko powikłań pooperacyjnych i czas rekonwalescencji.
Na życzenie pacjenta wydawane jest zaświadczenie o przeprowadzonej sanacji jamy ustnej, które jest jednym z wymogów kwalifikacji do operacji, coraz częściej wymaganym przez świat lekarski w Polsce.
Świadomy pacjent powinien jednak brać pod uwagę możliwość powikłań pooperacyjnych z tego tytułu i nawet jeżeli nie zostanie skierowany do stomatologa przed operacją, pojawić się sam na wizytę kontrolną. Warto udać się do stomatologa odpowiednio wcześniej, by miał czas leczyć nas odpowiednio długo, jeżeli to będzie konieczne również przy pomocy antybiotyku.
Taka wizyta będzie dla nas o tyle cenna, że dowiemy się w jaki sposób zapobiegać chorobom i infekcjom w jamie ustnej.
Na długo będziemy cieszyć się zdrowiem zębów i ładnym uśmiechem a w przypadku nagłej choroby będziemy mogli przystąpić od razu do właściwego leczenia, w którym zazwyczaj czas pełni kluczową rolę.