Postaramy się przybliżyć te najważniejsze i zwrócić Państwa uwagę na te, które szczególnie sprawdzają się w stomatologii dziecięcej.
Częste wizyty kontrolne pozwalają wykryć ognisko próchnicy na bardzo wczesnym etapie – na etapie próchnicy początkowej (plama próchnicowa). W takiej sytuacji stosujemy zabiegremineralizacji polegający na miejscowym stosowaniu związków fluoru aby doprowadzić do wytworzenia się składników mineralnych i zahamowanie rozwoju próchnicy. U dzieci w wieku między 1 a 3 r. ż. kiedy postęp próchnicy jest niezwykle gwałtowny, aby go zatrzymać wykonujemy zabieg impregnacji. Impregnacja polega na zastosowaniu środków chemicznych (zwykle jest to azotan srebra i płyn Lugola) o działaniu bakteriobójczym który utwardza zmienione chorobowo tkanki. Po zaimpregnowaniu powierzchnia zęba staje się ciemna. Zabieg powtarza się 5-krotnie w odstępach 7-dniowych a po kilku miesiącach należy takie zęby skontrolować.
Częste wizyty kontrolne pozwalają wykryć ognisko próchnicy na bardzo wczesnym etapie – na etapie próchnicy początkowej.
Kiedy dziecko dobrze współpracuje możliwe jest tradycyjne opracowanie ubytku przy użyciu wiertła. Coraz częściej wiertło jest jednak zastępowane np. piaskarką abrazyjną. Urządzenie to eliminuje nieprzyjemny hałas i wibracje. Warstwa próchnicy jest usuwana poprzez strumień powietrza zmieszanego z tlenkiem glinu. Metoda ta nie wymaga podania znieczulenia, wymaga natomiast założenia koferdamu (ślinochron) dzięki któremu piasek nie gromadzi się w buzi Małego Pacjenta. Popularną metodą leczenia jest równieżozonowanie. W kontakcie z tkanką ozon rozpada się tworząc tlen o działaniu bakteriobójczym, powodując zahamowanie rozwoju próchnicy na wczesnym etapie. W laserowym leczeniu zęba warstwa próchnicy usuwana jest bezkontaktowo za pomocą wiązki światła, wnikającej w ząb i usuwającej próchnicę. Dodatkową zaletą tego urządzenia jest dezynfekcja ubytku po jego opracowaniu.
Gaz rozweselający (podtlenek azotu) podany przy użyciu zapachowej maseczki wprowadza dziecko w stan fizycznego rozluźnienia i znosi ból. Dla szczególnie bojących się Małych Pacjentów można skorzystać ze znieczulenia ogólnego (narkoza). W takiej sytuacji do zabiegu kwalifikuje lekarz anestezjolog, zleca odpowiednie badania, czuwa nad Pacjentem podczas i po zabiegu. Należy sprawdzić czy placówka, którą wybieramy jest przystosowana do prowadzenia leczenia w znieczuleniu ogólnym. Oprócz nieocenionych zalet warto wiedzieć, że narkoza nie jest obojętna dla organizmu.
Każda z opisanych form leczenia jest skuteczna jeśli tylko dopasujemy metodę leczenia do poziomu zaawansowania procesu chorobowego. Drogi Rodzicu zapytaj stomatologa o metodę najlepszą dla Twojego Dziecka i decyduj o jego wspomnieniach!
Koferdam = ślinochron jest najdoskonalszą metodą zapewniającą suchość pola zabiegowego. Jest alternatywą dla dotychczas stosowanych środków jak np. wałeczki z ligniny.
Dysponujemy różnymi kolorami gum od koferdamu. Najchętniej jednak wybierane są te ciemne, aby leczony ząb był dobrze widoczny.
Dzięki jego zastosowaniu można wyizolować ząb, który w danym momencie leczymy.
W skład koferdamu wchodzą klamry, dzięki którym guma zostaje umocowana do zęba, ramka, dziurkacz oraz kleszcze do nakładania klamer.
Koferdam jest nierozerwalnie związany z leczeniem endodontycznym (kanałowym) ale w nowoczesnych klinikach znajduje zastosowanie zarówno w leczeniu zachowawczym, protetycznym jak również przy zabiegach profilaktycznych i zabiegach z zakresu stomatologii estetycznej.
Zapraszamy do DeClinic! Jakość i komfort Pacjenta są dla nas najważniejsze!
Koferdam jest najdoskonalszą metodą zapewniającą suchość pola zabiegowego
W skład koferdamu wchodzą klamry, dzięki którym guma zostaje umocowana do zęba, ramka, dziurkacz oraz kleszcze do nakładania klamer.
Koferdam jest nierozerwalnie związany z leczeniem endodontycznym (kanałowym) ale w nowoczesnych klinikach znajduje zastosowanie zarówno w leczeniu zachowawczym, protetycznym jak również przy zabiegach profilaktycznych i zabiegach z zakresu stomatologii estetycznej.
Zapraszamy do DeClinic! Jakość i komfort Pacjenta są dla nas najważniejsze!
Wypełnienie amalgamatowe składa się głównie z rtęci pierwiastkowej 50% – toksycznej substancji oraz srebra, miedzi i cyny. Opary rtęci, które uwalniają się z plomb, przenikają do organizmu i kumulują się w tkankach. Sprawozdanie BIO Intelligence Service dla Komisji Europejskiej przedstawia obciążające dowody wpływu rtęci na zdrowie. Norwegia, Szwecja i Dania już w 2008 roku zrezygnowały z amalgamatu dentystycznego, a austriaccy i niemieccy dentyści nie stosują go u dzieci, kobiet w ciąży i osób ze schorzeniami nerek.Amalgamat może powodować alergie, zwiększać ryzyko wystąpienia chorób neurologicznych, autoimmunologicznych, schorzeń nerek, autyzmu i wad wrodzonych. Wywiera negatywny wpływ na pracę mózgu, ośrodkowego układu nerwowego i przysadki mózgowej. Zatrucie rtęcią tzw. rtęcica może powodować uszkodzenie mózgu, nerek i płuc, a wśród objawów znajdują się zaburzenia widzenia, słuchu, mowy i koordynacji mięśniowej. Prof. Boyd Haley z Uniwersytetu w Kentucky na podstawie pośmiertnych badań odkrył, że rtęć była najobficiej występującym mikroelementem w mózgach ofiar choroby Alzheimera.
Amalgamatowe plomby bezpośrednio powodują rozwój przewlekłego schorzenia dziąseł, czyli parodontozy. Szczególnie podatne na te zagrożenia są kobiety w ciąży i dzieci. Opary rtęci uwalniane są podczas żucia, zgrzytania zębami czy picia gorących napojów, jednak najwięcej tego pierwiastka uwalnia się podczas wstawiania i usuwania wypełnienia.
Organizm może tolerować 5,8 mikrogramów rtęci na jeden litr krwi – ze wszystkich źródeł – środowiska, ryb i plomb. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, iż z wypełnień stomatologicznych pochodzi czterokrotnie więcej przyswajanej przez człowieka rtęci niż z ryb. Codziennie przyswajamy około 2,3 mikrogramy rtęci z żywności a 0,3 ze środowiska. Osoba z dwunastoma amalgamatowymi wypełnieniami przyswaja około 1,83 mikrogramów rtęci dziennie. Liczba ta wzrasta do 27 mikrogramów w przypadku pacjentów z 47 wypełnieniami. Amerykańska Agencja ds. Rejestru Substancji Toksycznych i chorób podaje, iż maksymalna dopuszczalna dawka rtęci wynosi zaledwie 0,14 mikrogramów. Na tym poziomie nawet jedna plomba jest niebezpieczna.
Rtęć odkłada się w nerkach i ma negatywny wpływ na ich prawidłowe funkcjonowanie. Rtęć jest wydala wraz z moczem, ale wraz z upływem czasu zdolność organizmu do wydalania rtęci się zmniejsza. Badanie przeprowadzone wśród 507 dzieci z amalgamatowymi wypełnieniami wykazało, że zawartość rtęci w ich moczu była podwyższona w dwóch pierwszych latach po wstawieniu plomb, a następnie stopniowo się obniżała. Po 7 latach osiągnęła taki sam poziom jak w przypadku dzieci bez wypełnień.Bardzo wielu spośród 1569 pacjentów, którzy wzięli udział w 6 odrębnych badaniach przyznało, iż ich stan zdrowia uległ poprawie bądź dolegliwości całkowicie ustąpiły, kiedy usunięto im plomby zawierające rtęć. Wśród problemów zdrowotnych znalazły się m.in. bóle w klatce piersiowej, depresja, zmęczenie, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, problemy z dziąsłami, migrena, zaniki pamięci oraz zaburzenia rytmu serca.
Pomocna może okazać się konsultacja z dietetykiem w celu opracowania planu detoksykacji i ustalenie listy suplementów wspomagających usuwanie rtęci z organizmu: witamina A,C i E, selen, miedź i mangan, alginiany i pektyny, chrorella i spirulina, cynk. Unikaj słonych, kwaśnych i gorących potraw, które wspomagają tworzenie oparów rtęci.
Usuwanie amalgamatowych wypełnień jest niebezpieczne, więc powinni to wykonywać stomatolodzy z dużym doświadczeniem. Jeżeli zostanie źle wykonane pacjent jest narażony na kontakt z wysokim stężeniem rtęci. W Polsce nie ma ustalonych procedur bezpiecznego usuwania takich plomb. Najważniejszym aspektem procedury – dla pacjenta i dla lekarza stomatologa – jest pełna ochrona przed wdychaniem oparów rtęci wydobywających się podczas borowania. Podczas zabiegu muszą być stosowane wysoko wydajne urządzenia zasysające, można też wykorzystać tzw. koferdam – gumową zaporę dla bakterii.